Langsung ke konten utama

Serat wedatama

Serat Wedhatama adalah Sastra tembang atau kidungan jawa karya Mangkunegara IV.
Wedhatama (dalam bahasa  Jawa; Wredhatama=serat/tulisan/karya).
Wedha (Ajaran) tama (keutamaan/utama), Wedhatama merupakan ajaran luhur untuk membangun budi pekerti dan olah spiritual bagi kalangan raja-raja Mataram, tetapi diajarkan pula bagi siapapun yang berkehendak menghayatinya. Wedhatama menjadi salah satu dasar penghayatan bagi siapa saja yang ingin “laku” spiritual dan bersifat universal lintas kepercayaan atau agama apapun. Karena ajaran dalam Wedhatama bukan lah dogma agama yang erat dengan iming-iming  ersu/surga dan ancaman neraka, melainkan suara hati nurani, yang menjadi “jalan setapak” bagi siapapun yang ingin menggapai kehidupan dengan tingkat spiritual yang tinggi.
Mudah diikuti dan dipelajari oleh siapapun, diajarkan dan dituntun langkah demi langkah (step by step) secara rinci. Puncak spiritual yang diajarkan serat Wedhatama adalah menemukan kehidupan yang sejati, lebih memahami diri sendiri, membangun budi pekerti dan olah rasa hati nurani, manunggaling kawula-Gusti.

Merupakan Ajaran Leluhur Nusantara, dimana bangsa Arya atau bangsa Jawa (nusantara lama) mengajarkan Lima Budi (budha,bodhi,boddah) Luhur Jawa. Diantaranya :
1. Sabar
2. Benar (jujur)
3. Tenang
4. Welas Asih
5. Damai

Kunci Para Raja menuju pamuksan (muksho) adalah Kebijaksanaan dan bersikap Adil. Pada ajaran kitab Veda kuno disebutkan pada kitab Bhagavadgita Veda, kemudian diajarkan kembali ditanah Leluhur Jawa yang disebut Serat Wedatama yang tertulis beberapa bagian. Diantaranya:

*PANGKUR (Sembah Raga)
1. Mingkar-mingkuring ukara, akarana karenan mardi siwi, sinawung resmining kidung, sinuba sinukarta, mrih kretarta pakartining ilmu luhung, kang tumrap ing tanah Jawa, agama ageming aji.
2. Jinejer ing Weddhatama, mrih tan kemba kembenganing pambudi, mangka nadyan tuwa pikun, yen tan mikani rasa, yekti sepi sepa lir sepah asamun, samasane pakumpulan, gonyak-ganyuk nglelingsemi.
3. Nggugu karsane priyangga, nora nganggo peparah lamun angling, lumuh ingaran balilu, uger guru aleman, nanging janma ingkang wus waspadeng semu, sinamun samudana, sesadoning adu manis.
4. Si pengung nora nglegewa, sangsayarda denira cacariwis, ngandhar-andhar angendukur, kandhane nora kaprah, saya elok alangka longkangipun, si wasis waskitha ngalah, ngalingi marang sipingging.
5. Mangkono ilmu kang nyata, sanyatane mung we reseping ati,bungah ingaran cubluk, sukeng tyas yen den ina, nora kaya si punggung anggung gumunggung, ugungan sadina dina, aja mangkono wong urip.
6. Uripa sapisan rusak, nora mulur nalare ting saluwir, kadi ta guwa kang sirung, sinerang ing maruta, gumarenggeng anggereng anggung gumrunggung, pindha padhane si mudha, prandene paksa kumaki.
7. Kikisane mung sapala, palayune ngendelken yayah wibi, bangkit tur bangsaning luhur, lah iya ingkang rama, balik sira sarawungan bae  ersua, mring atining tata  ersu, nggon-anggon agama suci.
8. Socaning jiwangganira, jer katara lamun pocapan pasthi, lumuh asor kudu unggul, sumengah sesongaran, yen mangkono kena ingaran katungkul, karem ing reh kaprawiran, nora enak iku kaki.
9. Kekerane ngelmu karang, kakarangan saking bangsaning gaib, iku boreh paminipun, tan rumasuk ing jasad,  ersu aneng sajabaning daging kulup, Yen kapengkok pancabaya, ubayane mbalenjani.
10. Marma ing sabisa-bisa, babasane muriha tyas basuki, puruitaa kang patut, lan traping angganira, Ana uga angger ugering kaprabun, abon aboning panembah, kang kambah ing siang ratri.
11. Iku kaki takokena, marang para sarjana kang martapi, mring tapaking tepa tulus, kawawa nahen hawa, Wruhanira mungguh sanjataning ngelmu, tan mesthi neng janma wreda, tuwin muda sudra kaki.
12. Sapantuk wahyuning Allah, gya dumilah mangulah ngelmu bangkit, bangkit mikat reh mangukut, kukutaning Jiwangga, Yen mangkono kena sinebut wong sepuh, liring sepuh sepi hawa, awas roroning ngatunggil.
13. Tan samar pamoring Sukma, sinukma ya winahya ing ngasepi, sinimpen telenging kalbu, Pambukaning waana, tarlen saking liyep layaping ngaluyup, pindha pesating supena, sumusuping rasa jati.
14. Sajatine kang mangkono, wus kakenan nugrahaning Hyang Widi, bali alaming ngasuwung, tan karem karamean, ingkang sipat wisesa winisesa wus, mulih mula mulanira, mulane wong anom sami.

Ringkasan Makna :
Menahan diri dari nafsu angkara. Memperkaya pengetahuan, memahami rasa sepi niscaya bertindak tidak memalukan. Merendah diri meskipun banyak ilmu. Menyadari setiap kata dan perbuatan. Memberikan ketentraman di hati, selalu ceria karena berilmu. Mengembangkan nalar. Mengenal ketetapan tata krama ajaran suci. Menjadi suri tauladan berguru secara baik dengan hati nurani. Menyempurnakan jiwa raga (dwi tunggal). Menyatukan sukma dalam semedi membuka tirai lain. Mendapat anugrah Tuhan, kembali ke asal (alam kosong). Tidak menuruti keinginan duniawi yang bersifat kuasa menguasai.

*SINOM (Sembah Cipta/Kalbu)
1. Nulada laku utama, tumrape wong Tanah Jawi, Wong Agung ing Ngeksiganda, Panembahan Senopati, kepati amarsudi, sudane hawa lan nepsu, pinesu tapa brata, tanapi ing siyang ratri, amamangun karenak tyasing ersua.
2. Samangsane pesasmuan, mamangun martana ersuas, sinambi ing saben mangsa, kala kalaning asepi, lelana teki-teki, nggayuh geyonganing kayun, kayungyun eninging tyas, sanityasa pinrihatin, puguh panggah cegah dhahar, lawan nendra.
3. Saben nendra saking wisma, lelana laladan sepi, ngisep sepuhing supana, mrih pana pranaweng kapti, titising tyas marsudi, mardawaning budya tulus, mese reh kasudarman, neng tepining jala nidhi, sruning brata kataman wahyu dyatmika.
4. Wikan wengkoning samodra, kederan wus den ideri, kinemat kamot hing driya, rinegan segegem dadi, dumadya angratoni, nenggih Kanjeng Ratu Kidul, ndedel nggayuh nggegana, umara marak maripih, sor prabawa lan Wong Agung Ngeksiganda.
5. Dahat denira aminta, sinupeket pangkat kanci, jroning alam palimunan, ing pasaban saben sepi, sumanggem anjanggemi, ing karsa kang wus tinamtu, pamrihe mung aminta, supangate teki-teki, nora ketang teken janggut suku jaja.
6. Prajanjine abipraja, saturun-turun wuri, Mangkono trahing ngawirya, yen amasah mesu budi, dumadya glis dumugi, iya ing sakarsanipun, wong agung Ngeksiganda, nugrahane prapteng mangkin, trah tumerah darahe pada wibawa.
7. Ambawani tanah Jawa, kang padha jumeneng aji, satriya dibya sumbaga, tan lyan trahing Senapati, pan iku pantes ugi, tinelad labetanipun, ing sakuwasanira, enake lan jaman mangkin, sayektine tan bisa ngepleki kuna.
8. Luwung kalamun tinimbang, ngaurip tanpa prihatin, Nanging ta ing jaman mangkya, pra mudha kang den karemi, manulad nelad Nabi, nayakeng rad Gusti Rasul, anggung ginawe umbag, saben saba mapir masjid, ngajap-ajap mukjijat tibaning drajat.
9. Anggung anggubel sarengat, saringane tan den wruhi, dalil dalaning ijemak, kiyase nora mikani, katungkul mungkul sami, bengkrakan neng masjid agung, kalamun maca kutbah, lelagone dhandhanggendhis, swara arum ngumandhang cengkok palaran.
10. Lamun sira paksa nulad, Tuladhaning Kangjeng Nabi, O, ngger kadohan panjangkah, wateke tak betah kaki, Rehne ta sira Jawi, satitik bae wus cukup, aja ngguru aleman, nelad kas ngepleki pekih, Lamun pungkuh pangangkah yekti karamat.
11. Nanging enak ngupa boga, rehne ta tinitah langip, apa ta suwiteng Nata, tani tanapi agrami, Mangkono mungguh mami, padune wong dhahat cubluk,  ersua wruh cara Arab, Jawaku bae tan ngenting, parandene pari peksa mulang putra.
12. Saking duk maksih taruna, sadhela wus anglakoni, aberag marang agama, maguru  ersuasi kaji, sawadine tyas mami, banget wedine ing besuk, pranatan ngakir jaman, Tan tutug kaselak ngabdi, nora kober sembahyang gya tininggalan.
13. Marang ingkang asung pangan, yen kasuwen den dukani, abubrah bawur tyas ingwang, lir kiyamat saben hari, bot Allah apa gusti, tambuh-tambuh solah ingsun, lawas-lawas graita, rehne ta suta priyayi, yen mamriha dadi kaum temah nista.
14. Tuwin ketib suragama, pan ingsun nora winaris, angur baya angantepana, pranatan wajibing urip, lampahan angluluri, aluraning pra luluhur, kuna kumunanira, kongsi tumekeng semangkin, Kikisane tan lyan among ngupa boga.
15. Bonggan kang tan mrelokena, mungguh ugering ngaurip, uripe tan tri prakara, wirya, arta, tri winasis, kalamun kongsi sepi, saka wilangan tetelu, telas tilasing janma, aji godhong jati aking, temah papa papariman ngulandara.
16. Kang wus waspada ing patrap, mangayut ayat winasis, wasana wosing Jiwangga, melok tanpa aling-aling, kang ngalingi kaliling, wenganing rasa tumlawung, keksi saliring jaman, angelangut tanpa tepi, yeku aran tapa tapaking Hyang Sukma.
17. Mangkono janma utama, tuman tumanem ing sepi, ing saben rikala mangsa,masah amemasuh budi, lahire den tetepi, ing reh kasatriyanipun, susila anor raga, wignya met tyasing sesame, yeku aran wong barek berag agama.
18. Ing jaman mengko pan ora, arahe para turami, yen antuk tuduh kang nyata, nora pisan den lakoni, banjur njujurken kapti, kakekne arsa winuruk, ngandelken gurunira, pandhitane praja sidik, tur wus manggon pamucunge mring makrifat.

Ringkasan Makna :
Tekun mengurangi hawa nafsu dengan jalan prihatin (bertapa), serta berkarya membuat hati tenteram bagi sesama (menebar cinta kasih). Membangun sikap tahu diri dan tenggang rasa, menggapai cita-cita keheningan kalbu senantiasa hati dalam semedi, membatasi makan dan tidur. Menghirup tingginya ilmu yang menjadi tujuan hidup untuk tulus memperdayakan akal budi dan menghayati cinta kasih ditepinya samudera, niscaya menerima pesan kebaikan dalam sejatinya hidup. Memahami kekuasaan samudra dihayati dalam hati, kanjeng ratu kidul naik memberi hormat kepada orang besar yang bijaksana. Bersahabat dengan alam gaib, berkelana dikesepian, bersedia melakukan kehendak yang sudah digariskan dengan harapan meminta
restu dalam bertapa, karena sejatinya jiwa adalah roh gaib dan hal gaib tak bisa dijadikan saudara serta tak bisa dijadikan musuh. Perjanjian yang selaras adalah kemuliaan untuk seluruh keturunan orang luhur dengan mengasah akal budi mendapat anugerah seluruh keturunannya berwibawa. Menerapkan budi pekerti sebagai tauladan. Melakukan Praktek kemudian menuai Konsep (keistimewaan). Memahami tata cara kehidupan dan menimba ilmu pada guru sejati (hati nurani). Memegang teguh aturan dan kewajiban, menjaga tingkah laku warisan leluhur. Mengerti paugeran hidup dengan tiga perkara; keluhuran (kekuasaan), harta (kemakmuran), dan ilmu pengetahuan. Menghayati merasuk dalam jiwa, melihat tanpa penghalang, terbukanya rasa sayup menggema dan tampak seluruh cakrawala sepi tiada bertepi (tapa tapaking Hyang Sukma). Gemar terbenam dalam sepi saat kondisi tertentu. Mempertajam dan membersihkan budi untuk memenuhi tugasnya sebagai satria, berbuat susila, rendah hati, pandai, menyejukkan hati sesama.

*POCUNG (Sembah Jiwa)
1. Ngelmu iku, kalakone kanthi laku, lekase lawan kas, tegese kas nyantosani, setya budya pangkese dur angkara.
2. Angkara gung, neng angga anggung gumulung, gogolonganira triloka, lekere kongsi, yen den umbar ambabar dadi rubeda.
3. Beda lamun, kang wus sengsem reh ngasamun, semune ngaksama, sasamane bangsa sisip, sarwa sareh saking mardi marto tama.
4. Taman limut, durgameng tyas kang weh limput, kereming karamat, karana karohaning sih, sihing Sukma ngreda sahardi gengira.
5. Yeku patut, tinulad-tulad tinurut, sapituduhira, aja kaya jaman mangkin, keh pramudha mundhi dhiri lapel makna.
6. Durung pecus,kesusu kaselak besus, amaknani lapal, kaya sayid weton Mesir, pendhak-pendhak angendhak gunaning janma.
7. Kang kadyeku, kalebu wong ngaku-aku, akale alangka, elok Jawane denmohi, paksa ngangkah langkah met kawruh ing Mekah.
8. Nora weruh, rosing rasa kang rinuruh, lumeketing angga, anggere padha marsudi, kana-kene kaanane nora beda.
9. Uger lugu, den ta mrih pralebdeng kalbu, yen ersu ersua, ing drajat kajating urip, kaya kang wus winahyeng sekar srinata.
10. Basa ngelmu, mupakate lan panemu, pasahe lan tapa, yen satriya tanah Jawi, kuna-kuna kang ginilut triprakara.
11. Lila lamun, kelangan nora gegetun, trima yen kataman, sakserik sameng dumadi, trilegawa nalangsa srahing Batara.
12. Batara gung, inguger graning jajantung, jenak Hayang Wisesa, sana paseneten Suci, nora kaya si mudha mudhar angkara.
13. Nora uwus, kareme anguwus-uwus, uwose tan ana, mung janjine muring-muring, kaya buta-buteng betah nganiaya.
14. Sakeh luput, ing angga tansah linimput, linimpet ing sabda, narka tan ana udani, lumuh ala ardane ginawe gada.
15. Durung punjul, ing kawruh kaselak jujul, kaseselan hawa, cupet kapepetan pamrih, tangeh nedya anggambuh mring Hyang Wisesa.

Ringkasan Makna :
Menjiwai perilaku dengan memaafkan pada sesama (sabar). Nafsu angkara akan menghancurkan diri sendiri, Tetap tenang dengan keindahan ilmu lautan kasih sayang sejati (sukma), agar merasuk ke dalam sanubari membuka derajat kemuliaan hidup. Rela kehilangan tanpa menyesal, menerima jika hati tersakiti, lapang dada berserah diri bersatu pada Yang Mahakuasa.

*GAMBUH (Langkah Catur Sembah)
1. Samengko ingsun tutur, sembah catur supaya lumuntur, dihin raga, cipta, jiwa, rasa, kaki, ing kono lamun tinemu, tandha nugrahaning Manon.
2. Sembah raga puniku, pakartine wong amagang laku, susucine asarana saking warih, kang wus lumrah limang wektu, wantu wataking wawaton.
3. Inguni-uni ersua, sinarawung wulang kang sinerung, lagi iki bangsa kas ngetok-ken anggit, mintoken kawignyanipun, sarengate elok-elok.
4. Thithik kaya santri Dul, gajeg kaya santri brahi kidul, saurute Pacitan pinggir pasisir, ewon wong kang padha nggugu, anggere guru nyalemong.
5. Kasusu arsa weruh, cahyaning Hyang kinira yen karuh, ngarep-arep urup arsa den kurebi, Tan wruh kang mangkoko iku, akale keliru enggon.
6. Yen ta jaman rumuhun, tata titi tumrah tumaruntun, bangsa srengat tan winor lan laku batin, dadi ora gawe bingung, kang padha nembah Hyang Manon.
7. Lire sarengat iku, kena uga ingaranan laku, dihin ajeg kapindhone ataberi, pakolehe putraningsun, nyenyeger badan mwih kaot.
8. Wong seger badanipun, otot daging kulit balung sungsum, tumrah ing rah memarah antenging ati, antenging ati nunungku, angruwat ruweting batos.
9. Mangkono mungguh ingsun, ananging ta sarehne asnafun, beda-beda panduk panduming dumadi, sayektine nora jumbuh, tekad kang padha linakon.
10. Nanging ta paksa tutur, rehning tuwa tuwase mung catur, bok lumuntur lantaraning reh utami, sing sapa temen tinemu, nugraha geming Kaprabon.
11. Samengko sembah kalbu, yen lumintu uga dadi laku, laku agung kang kagungan Narapati, patitis tetesing kawruh, meruhi marang kang momong.
12. Sucine tanpa banyu, mung nyenyuda mring ersuasiv kalbu, pambukane tata, titi, ngati-ati, atetep talaten atul, tuladhan marang waspaos.
13. Mring jatining pandulu, panduk ing ndon dedalan satuhu, lamun lugu  ersuasi reh maligi, lageane tumalawung, wenganing alam kinaot.
14. Yen wus kambah kadyeku, sarat sareh saniskareng laku, kalakone saka eneng, ening, eling,  Ilanging rasa tumlawung, kono adile Hyang Manon.
15. Gagare ngunggar kayun, tan kayungyun mring ayuning kayun, bangsa anggit yen ginigit nora dadi, Marma den awas den emut, mring pamurunging lelakon.
16. Samengko kang tinutur, sembah katri kang sayekti katur, mring Hyang Sukma sukmanen sehari-hari, arahen dipun kecakup, sembah ing Jiwa sutengong.
17. Sayekti luwih prelu, ingaranan pepuntoning laku, kalakuan kang tumrap bangsaning batin, sucine lan Awas Emut, mring alame alam amot.
18. Ruktine ngangkah ngukut, ngiket ngrukut triloka kakukut, jagad agung gimulung lan jagad cilik, Den kandel kumandel kulup, mring kelaping alam kono.
19. Keleme mawa limut, kalamatan jroning alam kanyut, sanyatane iku kanyatan kaki, Sajatine yen tan emut, sayekti tan bisa awor.
20. Pamete saka luyut, sarwa sareh saliring panganyut, lamun yitna kayitnan kang mitayani, tarlen mung pribadinipun, kang katon tinonton kono.
21. Nging away salah surup, kono ana sajatining Urub, yeku urup pangarep uriping Budi, sumirat sirat narawung, kadya kartika katongton.
22. Yeku wenganing kalbu, kabukane kang wengku winengku, wewengkone wis kawengku neng sireki, nging sira uga kawengku, mring kang pindha kartika byor.
23. Samengko ingsun tutur, gantya sembah ingkang kaping catur, sembah Rasa karasa rosing dumadi, dadine wis tanpa tuduh, mung kalawan kasing Batos.
24. Kalamun ersua lugu, aja pisan wani ngaku-aku, antuk siku kang mangkono iku kaki, kena uga wenang muluk, kalamun wus pada melok.
25. Meloke ujar iku, yen wus ilang sumelang ing kalbu, ersu kandel kumandel ngandel mring takdir, iku den awas den emut, den memet yen arsa momot.
26. Pamoring ujar iku, kudu santosa ing budi teguh, sarta sabar tawekal legaweng ati, trima lila ambeh sadu, weruh wekasing dumados.
27. Sabarang tindak-tanduk, tumindake lan sakadaripun, den ngaksama kasisipaning ersua, sumimpanga ing laku dur, ersuasiv budi kang ngrodon.
28. Dadya wruh iya dudu, yeku minangka pandaming kalbu, ersua buka ing kijab bullah agaib, sesengkeran kang sinerung, dumunung telenging batos.
29. Rasaning urip iku krana momor pamoring sawujud, wujuddullah sumrambah ngalam sakalir, lir manis kalawan madu, endi arane ing kono.
30. Endi manis endi madu, yen wis bisa nuksmeng pasang semu, pasamaoning hebing kang Maha Suci, kasikep ing tyas kacakup, kasat mata lair batos.
31. Ing batin tan keliru, kedhap kilap liniling ing kalbu, kang minangka colok celaking Hyang Widi, widadaning budi sadu, pandak panduking liru nggon.
32. Nggonira mrih tulus, kalaksitaning reh kang rinuruh, ngayanira mrih wikal, warananing gaib, paranta lamun tan weruh, sasmita jatining endhog.
33. Putih lan kuningpun, lamun arsa titah teka mangsul, dene nora mantra-mantra yen ing lair, bisa aliru wujud, kadadeyane ing kono.
34. Istingarah tan metu, lawan istingarah tan lumebu, dene ing njro wekasane dadi njawi, raksana kang tuwajuh, aja kongsi kabasturon.
35. Karana yen kebanjur, kajantaka tumekeng  ersua, tanpa tuwas yen tiwasa ing dumadi, dadi wong ina tan wruh, dhewekw den anggep dhayoh.

Ringkasan Makna :
Menyatukan raga, cipta, jiwa, dan rasa. Menyucikan diri dengan air. Memahami (Akale kaliru enggon keburu ngerti = Mengira cahaya-Nya dapat diketahui, menanti ingin dapat cahaya, namun tidak memahami makna). Tertib teratur, runtut dan harmonis, mengolah batin dengan tetap dan tekun agar badan segar. Otot, daging, kulit dan tulang sungsum mempengaruhi darah, membuat ketenangan hati membantu membersihkan kekusutan batin. Kewajiban memberi petuah (nasehat), mewaris menjadi pedoman tingkah laku utama.
Refrensi Makna,
- Sembah kalbu berkesinambungan menjadi olah spiritual tingkat tinggi yang dimiliki Raja, agar mengetahui yang mengasuh diri (guru sejati/pancer).
- Suci tidak menggunakan air,dengan mengontrol nafsu dalam hati dari perilaku yang tertata, teliti dan hati-hati (ingat dan waspada), teguh, tekun dan legawa menjadi watak
percontohan sikap waspada.
- Mencapai tujuan dengan cara yang benar, dilakukan secara khusus (sederhana) sampai terbiasa mendengar suara sayup dalam keheningan (terbukanya alam lain), menjadi legawa terlaksana dari diam membisu, tenang dan tentram, sadar kosmos (ingat Tuhan), disitulah keadilan Sang Pencipta.
- Menemui kegagalan jika menuruti kemauan (nafsu), tak tertarik dengan indahnya kehendak (nafsu), hal yang terjadi tak terwujud, maka ingat dan waspada
dengan yang membuat gagalnya tujuan.
- Menghayati kehidupan niscaya lebih perlu mengenal Hyang Sukma (ujung jalan spiritual, tingkah laku olah rasa).
- Menjaga kesucian dengan waspada dan ingat akan alam yang abadi (menjaga dengan menguasai, mengambil, mengikat dan merangkul erat tiga jagad yang dikuasai, jagad besar tergulung oleh jagad kecil).
- Pertebal keyakinan (kilaunya alam
Tenggelamnya rasa), melalui suasana remang berkabut, mendapat firasat dalam alam yang menghanyutkan,
Kenyataan-Nya itu kenyataan. Jika tidak ingat, sungguh tidak bisa bercampur.
- Sarana dari LUYUT (batas antara lahir dan batin), adalah menerima dan mengikuti alam yang menghanyutkan dengan hati-hati dan waspada yang menunjang diri pribadi tampak terlihat. Jangan salah mengerti, itulah cahaya sejati (cahaya pembimbing hidupnya akal budi) yang bercahaya lebih terang bagai bintang (membuka hati saling menguasai dan dikuasai oleh cahaya yang berbicara).
- Merasakan ketetapan hidup, terjadi tanpa petunjuk, hanya dengan kesantausaan batin (Sembah Rasa), bisa membawa diri jangan berani meng-aku-aku, dengan kata lain berhak berkata apabila sudah mengetahui dengan nyata (Kenyataan yang dibicarakan bila sudah hilang keraguan hati hanya percaya dengan sungguh-sungguh
kepada garis kehidupan harap diawas, diingat, dicermati bila ingin menguasai seluruhnya).
- Melaksanakan nasehat harus sentausa pada keteguhan budi pekerti.

*KINANTHI (Arahan dan Bimbingan)
1. Mangka kantining tumuwuh, salami mung awas eling, eling lukitaning alam, wedi weryaning dumadi, supadi niring sangsaya, yeku pangreksaning urip.
2. Marma den taberi kulup, angulah lantiping ati, rina wengi den anedya, pandak-panduking pambudi, bengkas kahardaning driya, supadya dadya utami.
3. Pangasahe sepi samun, away esah ing salami, samangsa wis kawistara, lalandhepe mingis-mingis, ersu wukir reksa muka, kekes srabedaning budi.
4. Dene awas tegesipun, weruh warananing urip, miwah wisesaning tunggal, kang atunggil rina wengi, kang mukitan ing sakarsa, gumelar ngalam sakalir.
5. Away sembrana ing kalbu, wawasen wuwus sireki, ing kono yekti karasa, dudu ucape pribadi, marma den sembadeng sedya, wewesen praptaning uwis.
6. Sirnakna semanging kalbu, den waspada ing pangeksi, yeku dalaning kasidan, sinuda saka satitik, pamotahing nafsu hawa, jinalantih mamrih titih.
7. Away mamatuh malutuh, tanpa tuwas tanpa kasil, kasalibuk ing srabeda, marma dipun ngati-ati, urip keh rencananira, sambekala den kaliling.
8. Upamane wong lumaku, marga gawat den liwati, lamun kurang ing pangarah, sayekti karendet ing ri, apese kasandhung padhas, babak bundhas anemahi.
9. Lumrah bae yen kadyeku, atetamba yen wis bucik, duwea kawruh sabodag, yen ta nartani ing kapti, dadi kawruhe kinarya, ngupaya kasil lan melik.
10. Meloke yen arsa muluk, muluk ujare lir wali, wola-wali nora nyata, anggepe pandhita luwih, kaluwihane tan ana, kabeh tandha-tandha sepi.
11. Kawruhe mung ana wuwus, wuwuse gumaib baib, kasliring titik tan kena, mancereng alise gatik, apa pandhita antige, kang mangkono iku kaki.
12. Mangka ta  ersuasiv laku, lakune ngelmu sajati, tan dahwen pati openan, tan panasten nora jail, tan njurungi ing kaardan, ersu eneng mamrih ening.
13. Kunanging budi luhung, bangkit ajur ajer kaki, yen mangkono bakal cikal, thukul wijining utami, nadyan bener kawruhira, yen ana kang nyulayani.
14. Tur kang nyulayani iku, wus wruh yen kawruhe nempil, nanging laire angalah, katingala angemori, mung ngenaki tyasing liyan, away esak away serik.
15. Yeku ilapating wahyu, yen yuwana ing salami, marga wimbuh ing nugraha, saking heb kang Maha Suci, cinancang pucuking cipta, nora ucul-ucul kaki.
16. Mangkono ingkang tinamtu, tampa nugrahaning Widhi, marma ta kulup den bisa, mbusuki ujaring janmi, pakoleh lair batinnya, iyeku budi premati.
17. Pantes tinulad tinurut, laladane mrih utami, utama kembanging mulya, kamulyaning jiwa dhiri, ora yen ta ngeplekana, lir leluhur nguni-uni.
18. Ananging ta kudu-kudu, sakadarira pribadi, away tinggal tutuladan, lamun tan mangkono kaki, yekti tuna ing tumitah, poma kaestokna kaki.

Ringkasan Makna :
Cara memelihara hidup dengan Ingat dan waspada adalah bekal hidup akan pertanda yang ada di kenyataan dan menjadi kekuatan asal-usul supaya lepas dari sengsara. Rajinlah belajar menajamkan hati sanubari, melenyapkan nafsu pribadi agar menjadi utama (manusiawi). Mengasahnya di alam sepi (semedi) hingga lenyap penghalang budi. Mengetahui penghalang kehidupan serta kekuasaan yang tunggal, Yang mengabulkan segala kehendak, terhampar alam semesta adalah persuasi. Hati jangan lengah, Waspadai kata-kata akan terasa bukan ucapan pribadi, perhatikan semua sampai tuntas dan tanggung jawablah. Cara berhasil adalah menyirnakan keraguan hati, waspada terhadap pandangan, kurangi sedikit demi sedikit godaan hawa nafsu agar terlatih. Berhati-hatilah, Hidup banyak rintangan, godaan harus dicermati, jangan terbiasa berbuat aib karena tak ada gunanya. Jalan berbahaya yang dilalui apabila kurang perhitungan, tentulah tertusuk duri,celaka akhirnya penuh luka. Ilmu segudang tak sesuai tujuan hanya dipakai mencari nafkah dan pamrih akan terlihat keinginan berlebihan. Bicara sombong terbukti merasa diri orang istimewa, kelebihannya tak ada, tak terbukti. Ilmunya sebatas kata di mulut, dibantah sedikit tidak mau, mata membelalak, alisnya menjadi satu, apakah yang itu pandita palsu?
Laku adalah sarat menjalankan ilmu sejati, tidak suka omong kosong dan tidak suka memanfaatkan hal-hal sepele yang bukan haknya, tidak iri hati dan jail, tidak melampiaskan hawa nafsu. Sebaliknya, bersikap tenang agar menggapai keheningan jiwa. Luhurnya budipekerti, pandai beradaptasi. Itulah awal mula tumbuhnya benih keutamaan, walaupun ilmumu benar bila ada yang mempersoalkan itu, sudah diketahui ilmunya dangkal, tetapi secara lahir kita mengalah, berkesanlah sekedar menggembirakan hati orang lain dan jangan sakit hati atau dendam, karena itulah garis turunnya anugrah, bila teguh akan bertambah dari sabda Tuhan Mahasuci, terikat di ujung cipta tak akan terlepas. Maka sebisanya, lebih baik pura-pura menjadi orang bodoh terhadap perkataan orang lain, nyaman lahir batin adalah budi yang baik dan pantas menjadi suri tauladan yang ditiru, wahana agar hidup mulia, kemuliaan jiwa raga walaupun tidak persis seperti nenek moyang dahulu. Tetapi harus giat berupaya sesuai kemampuan diri. Melupakan suri tauladan, pasti merugi sebagai manusia. Maka lakukanlah..!!!

Suku bali menuliskan ajaran yang sama dan disebut MOKSHARTAM JAGADHITA YA CA ITI DHARMA ATMANAM (dapat mencapai kesejahteraan duniawi dan kebahagiaan rohani).
Kesejahteraan duniawi subjeknya adalah manusianya sendiri secara lahiriah sedangkan kebahagiaan rohani subjeknya adalah jiwa/atman. Jasmani dan rohani harus seimbang. Selalu tetap berada di tengah, inti, pusat, centre/sentral, dll.

Rahayu sagung dumadi

Komentar

Postingan populer dari blog ini

Sengugu atau srigunggu

Manfaat sengugu atau srigugu bagi kesehatan. Tumbuh liar pada tempat-tempat terbuka atau agak terlindung, bisa ditemukan di hutan sekunder, padang alang-alang, pinggir kampung, tepi jalan atau dekat air yang tanahnya agak lembap dari dataran rendah sampai 1.700 mdpl. Senggugu diduga tumbuhan asli Asia tropik. Perdu tegak, tinggi 1 – 3 m, batang berongga, berbongkol besar, akar warnanya abu kehitaman. Daun tunggal, tebal dan kaku, bertangkai pendek, letak berhadapan, bentuk bundar telur sampai lanset, ujung dan pangkal runcing, tepi bergerigi tajam, pertulangan menyirip, kedua permukaan berambut halus, panjang 8 – 30 cm, lebar 4 – 14 cm, warnanya hijau. Perbungaan majemuk bentuk malai yang panjangnya 6 – 40 cm, warnanya putih keunguan, keluar dari ujung-ujung tangkai. Buah buni, bulat telur, masih muda hijau, setelah tua hitam. Budidaya atau perbanyakan tumbuhan ini adalah dengan biji. Nama Lokal : Singgugu (Sunda), Srigunggu, sagunggu (Jawa), Kertase, pinggir tosek (Madura), Sengg...

Burung cabak

BURUNG NOCTURNAL (CABAK) Burung Cabak dengan nama latin Caprimulgidae dan Podargidae merupakan jenis burung pemakan serangga yang beraktivitas pada malam hari. Burung Cabak mempunyai sifat-sifat yang berbeda dalam setiap jenisnya. Dimulai dari kebiasaan aktifitas hingga dengan makanannya. Burung   yang mengkonsumsi serangga pada umumnya melakukan aktifitas pada siang hari (Diurnal), namun beberapa dimalam hari yang biasa disebut Nocturnal. Di Indonesia sendiri hanya beberapa burung yang memiliki ciri “Pemakan Serangga dan Bersifat Nocturnal”. Dalam sebuah penelitian yang telah tertulis, hanya diketahui 2 suku jenis burung cabak yang bersifat pemakan serangga dan bersifat nokturnal, antara lain Burung Cabak (Caprimulgidae) dan Paruh Katak (Podargidae) juga disebut cabak di Jawa dan Bali. Kebiasaan Burung Cabak Burung cabak memiliki kebiasaan yang khas. Antara lain terbang berputar-putar pada senja dan dini hari sembari mengeluarkan suara tinggi meratap, “cwuirp” berulang-ulang den...

NawaSanga

Nawadewata  (Sembilan Dewa) atau  Dewata Nawa Sangha ( Sanga), tidak sama dengan Sang Hyang Widhi (Tuhan).  Dewa berasal dari bahasa Sansekerta “div” yang artinya sinar. Dewa adalah perwujudan sinar suci dari Hyang Widhi yang memberikan kekuatan suci untuk kesempurnaan hidup makhluk. Istilah Deva sebagai mahluk Tuhan adalah karena Deva dijadikan (dicipta-kan) sebagaimana dikemukakan di dalam kitab  Reg Veda X. 129.6.  Dengan diciptakan ini berarti Deva bukan Tuhan melainkan sebagai semua mahluk Tuhan yang lainnya pula, diciptakan untuk maksud tujuan tertentu yang mempunyai sifat hidup dan mempunyai sifat kerja (karma). Disamping pengertian di atas, dalam  Reg Veda VIII.57.2 , dijelaskan pula tentang banyaknya jumlah Deva yaitu sebanyak 33 yang terdapat di tiga (3) alam (mandala). Ketiga puluh tiga (33) Deva tersebut terdiri dari 8 Vasu (Basu), 11 Rudra, 12 Aditya, Indra dan Prajapati. Berikut adalah nama dan makna menurut Upanishad Brihadaranyaka dan itih...